گنجشکها به درختها پناه می برند و آدمها به آدمها

درختها در پاییز پشت گنجشکها را خالی میکنند و آدمها در سختی ها

چه خوشبختند گنجشکانی که به درختان همیشه سبز پناه برده اند،

که همیشه سبزها کمیابند

و گنجشکهای زیادی بی پناه می مانند...

  اگر توانسته باشم در قلب يک انسان پنجره جديدي را به سوي او باز کرده باشم زندگانی من پوچ نبوده است.

* سال نو مبارک *

در کشور اوکراين، در نزديکي شهر Rivne، شهر کوچکي به نام Klevan وجود دارد. جاذبه اصلي اين شهر، تونل عشق (The Tunnel of Love) نام دارد که به عنوان يکي از رمانتيک ترين مکان ها در دنيا شناخته مي شود. در ماه هاي گرم سال با رشد درختان آنجا، تونلي يک کيلومتري در اطراف خط راه آهن به وجود مي آيد.

پنجره را گشودم، از تعجب دهانم باز ماند، باورم نمی شد. سرم را ناامیدانه می چرخاندم. چند روز است که وقتی پنجره را باز می کنم، دهانم خود بخود باز می شود، از ناراحتی و بغض.

نه گیاهی، نه علفی، نه حیوانی. هیچ چیزی نبود که انسان با دیدن آن ها به تبسم روی آورد. ساختمان ها و برج های آسمان خراش سر به فلک کشیده بودند و تمام جنگل ها از بین رفته بود.

دیگر کسی با صدای قوقولی قوقوی خروس از خواب بیدار نمی شد. دیگر مستندی از حیات وحش در تلویزیون پخش نمی شد. این عاقبت بشر است. عاقبتی که با نابود کردن اکوسیستم به سراغ موجود دوپا می آید.

وقتی که شکارچیان تفنگشان را به طرف یوزپلنگی که خرامان خرامان در دشت راه می رود و غروری به دشت می دهد، می گیرند و وقتی که انسان ها به درختان سر به گردون سای لگد می زنند و آن ها را می شکنند، چیزی بهتر از این نصیب انسان نمی شود. فقط برج، فقط ساختمان های بی روح. دیگر هیچ چیز از صور طبیعی نمانده بود. دیگر کسی نمی توانست به کسی گل بدهد و دیگر کسی نمی توانست با بو کردن گل ها، مشامش را نوازش دهد. زندگی در کنار ساختمان ها هیچ معنایی پیدا نمی کند.

بسیاری از انسان ها به خاطر هوای آلوده مریض شده اند. بسیاری از آن ها.

وقتی محیط زیست نابود شود، انسان را هم به نابودی می کشاند و این جاست که انسان نیاز به گیاهان و جانوران را در می یابد و می فهمد که بدون دیدن گلی یا دیدن حیوانی زندگی اش نابود می شود و چشمانش همیشه در مقابل پنجره بسته می ماند.

گوشه ای از محوطه سد

عکس: حسین محمدزاده

در حالی که تفریح بسیاری از نوجوانان 13 ساله رفتن به سینما و وقت گذرانی با دوستانشان است، کولین کارلسون آمریکایی ترجیح می دهد به کتابخانه رفته و بر معلومات خود اضافه کند. او یکی دیگر از نوابغ دنیاست که در 2 سالگی می توانست بخواند و در 11 سالگی دیپلم گرفت. او از سن 9 سالگی دروس دانشگاهی را مرور کرده و در 12 سالگی توانست به عنوان دانشجوی تمام وقت در دانشگاه کنتیکت و در رشته محیط زیست و اکولوژی مشغول به تحصیل شود. کولین در سن دو سالگی پدر خود را از دست داد. این درحالی بود که خودش نیز از بیماری آسم و آلرژی به خوراکی های مختلف رنج می برد. دلیل اصلی آسم کولین زندگی در محیط آلوده بود و به همین خاطر او تصمیم گرفت تا در این رشته تحصیل کند تا شاید کودکان دیگر دچار بیماری هایی این چنین نشوند. کولین باشگاه طرفداران محیط زیست را راه اندازی کرده و هم اکنون در آنجا مشغول به کار است. او قصد دارد تحصیلات خود را در سن 22 سالگی به اتمام رسانده و مدرک دکترای اکولوژی را دریافت کند. 

وقتی راه رفتن آموختی، دویدن بیاموز.

دویدن که آموختی، پرواز را بیاموز.

راه رفتن بیاموز زیرا راه هایی که می روی جزئی از تو می شوند

و سرزمین هایی که می پیمایی بر مساحت تو اضافه می شوند.

دویدن بیاموز چون هرچیز را که بخواهی دور است

و هر قدر که زود باشی،دیر است.

پرواز را یاد بگیر نه برای اینکه از زمین جدا باشی،

برای آنکه به اندازه فاصله زمین تا آسمان گسترده شوی.

من راه رفتن را از یک سنگ آموختم،

دویدن را از یک کرم خاکی،

و پرواز را از یک درخت.

بادها از رفتن به من چیزی نگفتند،

زیرا آنقدر در حرکت بودند که رفتن را نمی شناختند.

پلنگان دویدن را یادم ندادند،

زیرا آنقدر دویده بودند که دویدن را از یاد برده بودند.

پرندگان نیز پرواز را به من نیاموختند،

زیرا چنان در پرواز خود غرق بودند که آن را به فراموشی سپرده بودند.

اما سنگی که درد سکون را کشیده بود، رفتن را می شناخت.

کرمی که در اشتیاق دویدن سوخته بود، دویدن را می فهمید.

و درختی را که پاهایش در گل بود، از پرواز بسیار می دانست.

آنها از حسرت به درد رسیده بودند و از درد به اشتیاق و از اشتیاق به معرفت.

اهواز یکی از شهرهای ایران است ک به علت وجود رود کارون بیشترین تعداد پل را دارد و نمایی زیبا را به شهر اهواز داده است.

در این روزهای برفی آیا برای گنجشکان دانه ریخته ای؟

پرنده دل من نیز، دیر زمانیست که در برف گیر افتاده...

باور به نور و روشنایی است
که شام تیره ، از دل شب یلدا
جشن مهر و روشنایی به ما هدیه میدهد

عاشق زمستان و برفم،

او را نمیدانم!

من و زمستان، هیچوقت او را نفهمیدیم!

اگر چیزی جز آنچه نور آشکار می کند نبینی

و چیزی جز آنچه صداها منعکس می کنند نشنوی،

در حقیقت هیچ چیز را نمی بینی و هیچ چیز را نمی شنوی.

صدای باران زیباترین ترانه خداست که طنینش زندگی را برای ما تکرار می کند؛

نکند فقط به گل آلودگی کفشهایمان بیندیشیم!؟